اخیرا در سال‌های اخیر، پس از اتمام ماه صفر، برخی مردم در نخستین روز ماه ربیع الاول، به جشن و شادی پرداخته و به درب مساجد رفته و با درزدن، خواهان تبریک به حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) برای خروج از ماه عزا و ورود به ماه شادی می‌شوند.
همچنین با گسترش فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی، این مطلببا سرعت بیشتری در میان عموم مردم گسترش می‌یابد و حتی احادیثی جعلی در این زمینه که اگر هرشخصی، آمدن ماه ربیع را خبر دهد، بهشت بر او واجب خواهد شد، منتشر می‌شود که در ادامه به نقد این موضوع خواهیم پرداخت.
از میان ماه‌ها، چرا فقط ماه ربیع؟
این‌که طبق حدیثی جعلی، گفته می‌شود که بشارت به آمدن ماه ربیع، موجب واجب شدن بهشت است، چند سوال را ایجاد می‌کند:
1-اول آن‌که چرا با وجود ماه‌های پربرکتی همانند ماه مبارک رمضان و ماه رجب که احادیث مستند زیادی درمورد عظمت این ماه‌ها وجود دارد، تنها بشارت به " ماه ربیع " باعث واجب شدن بهشت بر مردم می‌شود؟
چرا این بشارت دادن در باب ماه مبارک رمضان که ماه مهمانی خداوند متعال است، وارد نشده است؟ مگر در ماه ربیع الاول چه اتفاقی افتاده است و یا چه سرّی وجود دارد که بشارت به آن، بهشت را بر ما واجب می‌کند؟
2-دوما آن‌که چگونه می‌شود تنها با خبر دادن به آمدن یک ماه، تمام گناهات، معصیت‌ها و کوتاهی‌های مردم نادیده گرفته شود و مستقیما به بهشت بدون هیچ زحمتی بروند؟ آیا این موضوع با عدالت خداوند در تناقض نیست؟
در ماه ربیع چه اتفاقاتی افتاده است؟
ممکن است برخی از افراد بگویند به‌دلیل نمایان شدن امامت حضرت امام زمان (صلوات الله علیه) در این ماه، بشارت دهنده به این ماه را لایق بهشت می‌کند. در جواب به این افراد باید گفت که آغاز نمایان شدن امامت حضرت امام زمان (صلوات الله علیه)، باعث شادی و سرور شیعیان آن حضرت می‌شود و نه تمام مسلمانان. زیرا حدیثی واجب شدن بهشت بر خبردهنده به ماه ربیع، در هیچچ‌کدام از کتب معتبر شیعیه وجود ندارد و تنها در برخی کتاب‌های اهل سنت آمده است که این امر نشان‌دهنده نادرست بودن این ادعا می‌باشد.
پایان صفر، آغاز صفر است
با کمی دقت و توجه متوجه خواهیم شد که در انتهای ماه صفر، رحلت جانگداز آخرین و بزرگترین پیامبر خداوند متعال برروی زمین، حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) در بیست و هشتمین روز از ماه صفر قرار دارد. این بدین معنی است که سومین روز از رحلت حضرت محمد (صلی الله علیه و آله)، در واقع نخستین روز از ماه ربیع الاول می‌باشد، همان روزی که مردم به جشن و شادی در آن می‌پردازند.
در واقع، با پایان ماه صفر، غم و اندوه وصف ناپذیری بر قلب اهل بیت رسول خدا (صلی الله علیه و آله) قرار می‌گیرد و دشمنان دشمنی خود را قوی‌تر، جدی‌تر و گستاخ‌تر به پیش می‌برند.
مراسم دفن و کفن آخرین پیامبر خدا حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) بدون حضور مردم!
پس از رحلت حضرت محمد (صلی الله علیه و آله)، مردمی که در روز بزرگ غدیر ،عهد و میثاقی که با آخرین پیامبر خدا مبنی بر قبول جانشینی برحق حضرت امیرالمومنین علی (صلوات الله علیه) و 11 امام پس از ایشان (صلوات الله علیهم اجمعنی) را فراموش کردند و فورا بدنبال تعیین خلیفه‌ای ناحق و بیعت با او افتادند و حتی برای دفن و کفن حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) وقت نداشتند و پیش از تشییع آن حضرت، عهد خود را شکستند و بدنیال غاصبین دین اسلام رفتند.
در این زمان، حضرت امیرالمومنین علی (صلوات الله علیه) که خلیفه به حق و انتخاب شده از سوی خداوند متعال بودند، به تنهایی به غسل و کفن و دفن حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) پرداختند.
این وقایع در اواخر ماه صفر و ایتدای ماه ربیع روی داد. حال، چه شده است که مردم در این زمان به جشن و پایکوبی می‌پردازند و این‌روز را به یکدیگر تبریک می‌گویند؟ روز بدعهدی مردم را؟ روز تنها ماندن پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) و جانشین بر حقش؟
ماه ربیع، ماه به آتش کشیده شدن خانه وحی
در نخستین روز از ماه ربیع الاول، کاری که نباید می‌شد، انجام شد. هتک حرمت به خانه وحی. دشمنان دین اسلام پس از اشغال جایگاه خلافت حضرت امیرالمومنین علی (صلوات الله علیه)، برای گرفتن بیعت اجباری از ایشان، به درب خانه آن حضرت یورش بردند و با آتش زدن و بی‌حرمتی به مقام والای حضرت امیرالمومنین علی (صلوا ت الله علیه) و حضرت فاطمه (سلام الله علیها) دختر گرانقدر حضرت محد (صلی الله علیه وآله)، تلاش بر از بین بردن و ریشه کن کردن امامت 12 امام پس از حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) بودند تا دیگر مانعی را بر سر راه اهداف شوم و پلید خود نبینند.
از آن روز بود که حضرت امیرالمومنین علی (صلوات الله علیه) را 25 سال خانه مشین نمودند و ریشه ظلم را بنها نهادند.
سوال بسیار اساسی
چگونه چنین روزهایی می‌تواند ایام شادی و سرور محبین و شیعیان حضرت امیرالمومنین علی (صلوات الله علیه) باشد؟
چگونه در روز اول ربیع الاول که درب خانه وحی را به آتش کشیدند، درب خانه‌ی خداوند راکوبیده و به حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) تبریک می‌گوییم؟ اصلا چه روزی را تبریک می‌گوییم؟ روزی را که ریشه ظلم نهادینه شد؟
عاجزانه خواهشمندیم کمی روی این مطلب تامل و دقت نمایید.
